In verband met het overlijden van Piet Renes op 18 september jl werd op 27 september in de Bethelkerk in Barendrecht een Dankdienst gehouden waar ons Bestuurslid Cor van Veldhuizen sprak namens Sportclub Feyenoord. Onderstaand zijn toespraak.

“Maandag 16 september jl was hij nog enkele uren op Varkenoord en het was ouderwets gezellig; enkele dagen later is Piet er ineens niet meer. Zo begon ik het In Memoriam vorige week.

Toen ik werd gevraagd om te spreken tijdens de uitvaartplechtigheid van Piet namens de Sportclub Feyenoord dacht ik direct 2 dingen. Zal ik het doen of niet en hoe zal ik dat doen.

Uiteindelijk heb ik ja gezegd want dat verdient Piet. Ook over het hoe was ik snel uit.

Veel, zo niet alles wat al eerder gezegd en geschreven is de afgelopen dagen is waar.

Ik wil het dichtbij Piet houden, zoals ik hem heb gekend, zoals wij hem hebben gekend. Al is het maar ivm mijn eigen emoties. Het was nooit saai met Piet in de buurt, waar je ook was. Tot het laatst hing de humor om hem heen, ondanks zijn fysieke tegenslagen.

Zo herinner ik mij dat wij samen op een crematie waren en dat wij naast elkaar zaten. Eén van de sprekers wendde zich tot de overledene, waarop Piet op zijn karakteristieke wijze tegen mij zei: Dat werkt niet, Hij hoort je toch niet meer. Ik ga dus over Piet spreken. 

Hij was, met alle respect voor de mooie clubs uit de regio, een rasechte Feyenoorder in hart en nieren. Overigens 2 lichaamsdelen die een belangrijke rol hebben gespeeld in zijn laatste levensdagen. Hij was heel veel op Varkenoord, waar de jeugd en de amateurs hun wedstrijden spelen en in de Kuip te vinden.

Na vele jaren lidmaatschap was hij inmiddels ook voorzitter van de Business Club van Sportclub Feyenoord en één van de drijvende krachten om die BC nieuw leven in te blazen en wist door zijn inzet en enthousiasme zodoende het ledenaantal vanaf zijn aantreden bijna te verdubbelen.

Op Varkenoord was hij bij velen geliefd en zeker bij onze vrijwilligers; Piet was ook de enige klant die de keuken binnen liep om 2 broodjes frikandel met mayonaise te bestellen. Hij mocht dat. De band was wederzijds; diverse keren waren vrijwilligers welkom bij een festiviteit die vanuit de BC werd geregeld en betaald.

Hij was het weekend voordat zijn been werd geamputeerd tot boven zijn knie ook op Varkenoord; op enig moment vroeg ik aan hem en zijn tafelgenoten of zij nog wat wilden drinken. Piet had 1 biertje op en zei, doe er nog maar 1 want op 1 been kan je niet staan. Zo was Piet.

Enkele jaren heb ik beroepsmatig in de Kuip aan de Olympiazijde gezeten bij de aandeelhouders; Piet zat daar ook. Vaak heb ik hem niet gezien maar wel gehoord, want hij was overal nadrukkelijk aanwezig. In zijn taalgebruik was hij direct en zonder blad voor zijn mond; hij zei wat hij vond. Hij is niet voor niets in Rotterdam geboren.

De laatste jaren zat Piet op een ander vak in de Kuip om naar zijn geliefde Feyenoord te kijken. Op dat vak zitten ook regelmatig scouts van binnen- en buitenlandse clubs. Piet zou Piet niet zijn om te vragen voor welke speler zij kwamen. Sommigen kregen al snel een bijnaam net zoals veel relaties die met hun bijnaam in zijn Iphone stonden, bijvoorbeeld Flapdrol. Een Italiaanse scout werd door hem Luigi genoemd toen die op een andere stoel ging zitten na rust en die vond het nog amusant ook.

Als hij iemand wilde aanspreken op de tribune en diegene niet reageerde werd die persoon op zijn schouder getikt met de stok.

Piet had ook altijd commentaar; op de scheidsrechter, op de tegenstander, maar ook op zijn cluppie.

Bij een wedstrijd tegen Celtic komt er bij een wissel weer een Japanner in. Reactie van Piet : krijg nou wat, weer een sushi vreter, hoeveel hebben ze er wel niet joh.

En zo kunnen we nog wel een tijdje doorgaan, maar dat doen we niet want Piet hield niet van dat langdradige.

Vlak voor zijn overlijden zei Piet nog het volgende tegen zijn dochter; ik denk dat het erg druk wordt, ik zou Ahoy maar afhuren. Als je dan naar de condoleance van afgelopen woensdag en de uitvaart vandaag kijkt dan heeft hij gelijk gehad. Het is bijna uitverkocht, bijna geen kaart meer beschikbaar.

Piet, of je mij nog hoort of niet: je was een fijn mens, sociaal en betrokken. Iemand met een grote mond maar een klein hartje.

Je laat een grote leegte achter die velen een plaatsje moeten geven. Een groot gemis voor de nabestaanden en de vele, vele vrienden, maar zeker ook voor de Feyenoord familie.

We gaan je nooit vergeten”.